Tęsknisz, jak każdy z nas.

Każdy z nas kiedyś za czymś tęsknił. Tęsknimy za przeszłością, za czymś, co znaczyło dla nas naprawdę wiele, ale chyba najbardziej tęsknimy za ludźmi. W głębi duszy powtarzamy sobie, że tak musiało być, że najwidoczniej nie miało to szans, ale czy wtedy na pewno zrobiliśmy wszystko co tylko w naszej mocy, by nie stracić własnych planów, więzi, zaufania? By nie stracić właśnie tego kogoś, kto w środku nas nadal powraca? Może tak jak ja, tuż przed snem analizujesz tamte chwile. Może bezustannie zadajesz sobie pytanie DLACZEGO? i pomimo czasu, nie znasz odpowiedzi. Tęsknota rodzi nowe nadzieje, daje złudzenia i momentami wręcz czujesz, że gdzieś obok Ciebie jest ktoś, kogo potrzebujesz. Czujesz obecność.
Umysł płata figle, podsuwając nam prawie pod nos to czego pragniemy. Czy kiedykolwiek będąc sam, płakałeś? Czy kiedykolwiek siedziałeś nawet przez parę godzin, wpatrując się w jeden, martwy punkt i myślałeś, o tym czego już nie ma? Takich nas jest naprawdę wiele. Nie każdy przyzna Ci się do tego, czego mu brakuje, nie każdy wprost wyzna, że tęskni. Ktoś kiedyś powiedział, że taka nasza natura, że doceniamy dopiero po stracie, ale czy to nie jest tak, że w sobie doceniamy tak samo, jednak kiedy coś pęka, odpuszczamy, poddajemy się? Dlaczego nie potrafimy normalnie rozmawiać? Dlaczego, kiedy spadamy w dół, jesteśmy wciąż sami, chociaż naokoło nas jest tak wiele ludzi? Otwórz serce. I jeśli właśnie teraz za kimś tęsknisz, powiedź mu to, nawet jeśli od waszej ostatniej rozmowy minęło naprawdę wiele. Zapytaj co u niego, czy daje sobie radę, przyznając się później do tego, jak bardzo brakuje Ci tego co było między wami. Nie bój się odrzucenia.
Jedyne co dziś możesz to coś zyskać. Nic nie stracisz, a uwierz, że w sercu będzie Ci lżej.