Każdy z nich mówił, że gdy zapomnę, wszystko wróci do normy. Wszystko się ułoży. Pomyśl, czy byłbyś w stanie zapomnieć o połowie swojego serca? Czy byłbyś w stanie wymazać z pamięci to, co dało Ci najwięcej szczęścia w Twoim życiu? Myślę, że tak jak ja, nie byłbyś. Momentami chcemy zapomnieć. Myślimy, że tak będzie łatwiej. Ale czy łatwiej będzie Ci żyć na nowo? Od podstaw uczyć się cierpieć? Przeżywać pierwszy upadek? Pierwsze pęknięcie serca? Dziś wiesz jaki to ból. Dziś wiesz jak to się zaczyna.
Nikt z nas nie byłby w stanie zacząć od początku, można przekreślić przeszłość i żyć tym co jest teraz, ale nigdy o niej nie zapomnisz. Choć jeszcze często żałujesz, dziś wiesz, że to co jest już za Tobą nie było tak łatwe, że kopało Cię po kostkach i zatrzymywało w miejscu, a pomimo tego jesteś już tu. Jesteś tu ze mną.
Rozerwany od środka. Stoisz przy mnie i jesteś tak bardzo do mnie podobny..
zakopane 10-14.06
Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie.
OdpowiedzUsuń~Grace.
Miłość bez disnejowskiego happy endu, bo to nie jest bajka, a ludzie nie są ideałami, mają wady, często nie do zniesienia, bywają okropni, ale nie do tego piję. Egoizm natury człowieka sprawił, że nie liczy się z uczuciami drugiego. Wielka, prawdziwa, czysta miłość przetrwa wszystko. Potrzeba czasu, by się przekonać, o braku, o tym jak nam bez drugiego. Poza tym o wszystkim DA się zapomnieć, oczywiście tak jak wspomniałaś, nieznajoma mi istoto, jakieś tam piętno zostanie, ale czy to nie pięknie? Posiadać cudowne wspomnienia? Po co trwać w złych myślach, rwać włosy z głowy, zachodzić co było przyczyną, dlaczego, po co, jak to, szukać tłumaczeń. TRZEBA ŻYĆ. Pełną piersią. Żyć. Olewając nieszczęśnika, który nie potrafił docenić płomiennego uczucia, który się znudził. W głowie miej obraz szczęścia, namacalnego, dąż do niego. Szkoda czasu na rozterki i weltschmerze.
OdpowiedzUsuńNie każda historia, nie każda miłość ma szczęśliwe zakończenie. Ale po co mamy trwać w tym co było? Co się stało, to się nie odstanie. Nie cofniemy czasu. Nie możemy ciągle żyć przeszłością. Ona nas pochłonie, zatracimy się w niej i dotrzemy do punktu, z którego ciężko nam będzie zawrócić, sami możemy nie dać rady. Są teraz takie czasy, że każdy ma za przeproszeniem ale w dupie uczucia drugiego człowieka. Jesteśmy popapranymi egoistami, w ogóle nie jesteśmy empatyczni. Ledwo w tym wszystkim dostrzegamy czubek własnego nosa. Nie może tak być. Musimy żyć dalej, wiem, że się nie da zapomnieć. Ale da się to wyrzucić w kąt tej pamięci, do którego nie zaglądamy, bo jest wypełniony brudami naszego życia i umysłu. "Chodź z nami, nie zwracaj uwagi na szalone wyścigi". Żyj tym co jest teraz, w dupie miej to co było. Nie trać czasu na gdybanie i zawracanie sobie z tym głowy. Wciąż możesz być szczęśliwą osobą. A skoro tak się to zakończyło, to nie było prawdziwe uczucie. Ale przysięgam Ci, że kiedy go doznasz będziesz najszczęśliwszą osobą na świecie do końca swoich chwil. Osądzamy o to co złe społeczeństwo, ale to my nim jesteśmy i to my to tworzymy. Popracujmy nad sobą. "Żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi, bo nie jesteś sam". /disorder.
OdpowiedzUsuńMam zupełnie taką samą sytuację. Nigdy nie zapomnisz o tym. To zawsze pozostanie w Twojej głowie, lecz już nie będziesz o tym myśleć. Życ na nowo jest bardzo ciężko, na to potrzeba dużo czasu. Ale dasz radę, dasz. Wierzę w Ciebie, bo chyba jedynie wiara innych może Ci pomóc. Wierzę w Ciebie, że dasz sobie radę, że nie będziesz o tym myśleć, że zaczniesz żyć na nowo.
OdpowiedzUsuńJak ciężko jest zapomnieć o ukochanej osobie? Jak ciężko jest uporać się z bólem psychicznym? Czy MY.. Ludzie, możemy od tak zapomnieć o jednej z najważniejszych rzeczy w naszym życiu toczących się poprzez drobne resztki teraźniejszego życia..? Czy to jest tak łatwe.. Opanować sztukę zapominania do perfekcji? To jest jak malowanie obrazu rękami-nie posiadając ich.. MY, LUDZIE ZASTANÓWMY SIĘ NAD POSTĘPOWANIEM...
OdpowiedzUsuń~Anonymous.
Nie doznałam jeszcze takiego prawdziwego uczucia miłości, więc nie mam za dużo do powiedzenia na ten temat. Człowieka poznaje się po sytuacjach. Racja - miłość to wielkie uczucie i trudno je zabić jednym pstryknięciem palca, ale czy nie będzie nam łatwiej znaleźć sobie kogoś wartego tego uczucia? Próbować sobie ułożyć życie właśnie z nim? Jeśli się z kimś nam nie ułożyło to po co to rozpamiętywać, to nie jest dojrzałe. Lepiej wziąć się w garść, powiedzieć sobie stanowcze nie, że to koniec. Wstać. Pokazać temu właśnie, że byliśmy więcej warci, że on na to nie zasługuje, co miał niedawno w garści, by pożałował. Zawsze znajdzie się moment, w którym zatęsknimy. Wspomnienia zawsze pozostaną, ale co z tą prawdziwą miłością? Trzeba jej szukać, a tą szczeniacką miłość pozostawić w zapomnieniu.
OdpowiedzUsuńNie umialabym zapomnieć o swojej miłości zbyt szybko. Trwało by to długi okres. Nie wiem czy nawet kompletnie bym o niej zapomniala. Powinniśmy uporać się z bólem a nie próbować o nim zapomnieć. Żyć dalej i szukać kolejniej wielkiej miłości.
OdpowiedzUsuń