Na nowo.

Czasem coś staje się monotonne. Kolejna rozmowa jest podobna do poprzedniej, a słowa powielają się tysiące razy. Już nie jest tak jak wcześniej. Już nic nie cieszy. Wtedy potrzebna jest przerwa. Czas. Czas, który bywa najokrutniejszym zabójcą, ale jest jak brat. Te puste chwile, kiedy to jesteśmy sami dają nam naprawdę wiele. Dają do myślenia. Analizujemy często to jak było, co nam się udało, a w czym może jednak popełniliśmy błąd. Żałujemy, czegoś nam brakuje i po prostu najnormalniej tęsknimy.
Może to pora aby wyciągnąć do siebie dłoń? Może pora zacząć na nowo?